Wyjaśnienie ważniejszych terminów specjalistycznych

Decybel, dB -
jednostka logarytmiczna, powszechnie stosowana w pomiarach sygnałów dźwiękowych lub elektrycznych. Decybel nie jest sam w sobie określeniem żadnej konkretnej wartości, przez co różni się od jednostek takich jak metr czy kilogram. Wartość wyrażona w decybelach mówi jedynie o proporcji pomiędzy dwoma wielkościami. Jednostką podstawową jest bel [B], jednak powszechnie używana jest dziesiąta część bela, czyli decybel [dB].

Poziom dźwięku
poziom ciśnienia akustycznego, odniesionego do ciśnienia odpowiadającego dolnej granicy słyszalności, wyrażony w decybelach [dB].

gdzie:
    p – zmierzone ciśnienie akustyczne

    p0 – wartość ciśnienia odniesienia, p0 = 20 µPa

Zakres natężenia dźwięku określony jest przez próg słyszalności (0 dB) i próg bólu (130 dB).

Tabela nr 1. Poziomy dźwięku występujące w przykładowych sytuacjach

Rodzaj dźwięku (hałasu)

Wartość poziomu dźwięku (dB)

Próg słyszalności

0

Powiew i szelest liści

15-20

Rozmowa szeptem

20

Średni hałas w mieszkaniu

40

Spokojna ulica, zwykła rozmowa

40 - 45

Głośna rozmowa

60

Hałas uliczny, tramwaj

70

Duży ruch uliczny, silnik motocyklowy

80 – 85

Młot pneumatyczny (odl 2 m)

90

Pociąg pośpieszny (odl 10 m)

100

Dyskoteka, koncert rockowy

100 – 120

Samolot śmigłowy

120

Próg bólu

130

Poziom równoważny, Leq
wielkość stosowana do scharakteryzowania dźwięku zmieniającego się w pewnym czasie obserwacji. Jest to uśredniony energetycznie poziom dźwięku, wyznaczony dla danego czasu obserwacji.

Wartość poziomu równoważnego skorygowana krzywą słyszenia A, LAeq  zgodnie z dokonaną klasyfikacją opracowaną przez Państwowy Zakład Higieny, określa uciążliwość hałasów w środowisku:

 

   LAeq < 52dB – mała uciążliwość,

52dB < LAeq < 62dB – średnia uciążliwość,

62dB < LAeq < 70dB – duża uciążliwość,

   LAeq > 70dB – bardzo duża uciążliwość.

Krzywa słyszenia „A” -
korekcja według krzywej słyszenia „A” polega na dodaniu odpowiednich wartości do poziomu ciśnienia w zależności od częstotliwości. Korekcję stosuje się, aby tony o różnej częstotliwości były słyszane z jednakową głośnością.

Rysunek 1. Krzywa korekcji A.

Wskaźnik hałasu
wielkość fizyczna, służąca do opisu poziomu hałasu w środowisku. Jest to parametr hałasu skorygowany krzywą słyszenia A i wyrażony w decybelach (dB).

Zgodnie z ustawą z dn. 27.04.2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008r., Nr 25 poz. 150 wraz z późn. zm.) obowiązują dwa typy wskaźników hałasu w zależności od ich zastosowania:

1. Długookresowe wskaźniki hałasu w odniesieniu do roku, służące do sporządzania map akustycznych:

LDWN  – długookresowy średni poziom dźwięku A, z uwzględnieniem:
pory dnia (6:00 – 18:00), pory wieczoru (18:00 – 22:00) i pory nocy (22:00 – 6:00), wyrażony w decybelach;

LN      – długookresowy średni poziom dźwięku A, wyznaczony dla wszystkich pór nocy (22:00 – 6:00) w ciągu roku, wyrażony w decybelach.

2. Wskaźniki hałasu służące w celach kontrolnych:

LAeqD  – równoważny poziom hałasu wyznaczony dla pory dnia (6:00 – 22:00),
  wyrażony w decybelach;

LAeqN  – równoważny poziom hałasu wyznaczony dla pory nocy (22:00 – 6:00),
wyrażony w decybelach.

Wskaźnik M
wskaźnik zagrożenia ludności określony Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 października 2002r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinien odpowiadać program ochrony środowiska przed hałasem [Dz. U. z dnia 29 października 2002r.].

Wskaźnik wyznacza się z zależności:

M = 0,1 m (100,1DL - 1)

gdzie:

m – liczba ludności narażonej na hałas

DL- wartość przekroczenia

Poglądowe wyjaśnienie relacji między skalą logarytmiczną (decybele) a liniową.

Skalę liniową stosuje się do wyrażenia zależności pomiędzy wartościami, które zmieniają się w stosunkowo małym zakresie (np. od 1 do 10). Skalę logarytmiczną stosuje się do przedstawienia wartości, które różnią się od siebie w stosunkowo bardzo dużym lub bardzo małym zakresie danych (np. od 1 do 10000, lub od 0,00001 do 1). 

Ucho ludzkie odbiera dźwięki charakteryzujące się zarówno niskimi jak też wysokimi ciśnieniami akustycznymi. Ze względu na szeroki zakres zmian ciśnienia akustycznego - od 2*10-5 Pa do 2*102 Pa powszechnie stosuje się skalę logarytmiczną i w konsekwencji używa się pojęcia poziom ciśnienia akustycznego L, wyrażany w dB.

Tabela nr 2. Zależność między ciśnieniem akustycznym (p) w Pa, a poziomem ciśnienia akustycznego (L) w dB.

p [Pa]

L [dB]

0,000020

0

0,000063

10

0,000200

20

0,000632

30

0,002000

40

0,006325

50

0,020000

60

0,063246

70

0,200000

80

0,632456

90

2,000000

100

6,324555

110

20,000000

120

63,245553

130