Uwarunkowania akustyczne wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innych dokumentów prawa miejscowego

Całkowita powierzchnia terenów objętych obowiązującymi planami zagospodarowania przestrzennego stanowi ok. 33% obszaru Sosnowca.

Zgodnie z polskimi przepisami, ochroną akustyczną objęte są tzw. obiekty oraz tereny wrażliwe na hałas, dla których ustala się wartości dopuszczalne poziomu hałasu.

Dopuszczalne wartości poziomów hałasu określa Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 826) wraz z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 1 października 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku ( Dz. U. z 2012 r. poz. 1109). Wartości dopuszczalne określa się dla różnych rodzajów wskaźników:

-  LDWN i LN, wskaźniki stosowane do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem;

-  LAeqD i LAeqN, wskaźniki stosowane do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska w odniesieniu do jednej doby.

W tabeli poniżej zebrano wartości dopuszczalne dla wskaźników wykorzystywanych do opracowania map akustycznych.

Tabela nr 1. Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne.

L.p.

Rodzaj terenu

Dopuszczalny długookresowy średni poziom dźwięku A w dB

Drogi lub linie kolejowe

Pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu

LDWN

przedział czasu odniesienia równy wszystkim dobom w roku

LN

przedział czasu odniesienia równy wszystkim porom nocy

LDWN przedział czasu odniesienia równy wszystkim dobom w roku

LN

przedział czasu odniesienia równy wszystkim porom nocy

1

a) strefa ochronna „A” uzdrowisk

b) Tereny szpitali poza miastem

50

45

45

45

2

a) Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej

b) Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży

c) Tereny domów opieki społecznej

d) Tereny szpitali w miastach

64

59

50

40

3

a) Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego

b) Tereny zabudowy zagrodowej

c) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe

d) Tereny mieszkaniowo-usługowe

68

59

55

45

4

Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100tys. mieszkańców

70

65

55

45

Wartości dopuszczalne zależą od rodzaju terenu, charakteru mierzonego hałasu oraz okresu odniesienia. Rodzaj terenu określa się na podstawie zapisów w miejscowym planie zagospodarowania terenu.

Zgodnie z Art. 115 Ustawy POŚ „W razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oceny czy teren należy do rodzajów terenów o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt. 1 właściwe organy dokonują na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystywania tego i sąsiednich terenów”.

Należy zaznaczyć, że zapisy w aktualnych planach zagospodarowania przestrzennego są często niejednoznaczne i występują przypadki, w których ten sam obszar ma kilka zróżnicowanych funkcji. Zgodnie z Art. 114 ust. 2 Ustawy POŚ jeżeli teren może być zaliczony do kilku rodzajów terenów, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1, uznaje się, że dopuszczalne poziomy hałasu powinny być ustalone jak dla przeważającego rodzaju terenu.

Zgodnie z Rozporządzeniem z dnia 1 października 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych ujętych na mapach akustycznych oraz ich układu i sposobu prezentacji (Dz. U. z 2007 r. Nr 187, poz. 1340) poprzez mapę terenów zagrożonych rozumie się „mapę przedstawiającą rozkład dopuszczalnych poziomów hałasu na rozpatrywanym obszarze w zależności od sposobu zagospodarowania terenu i jego funkcji, z odniesieniem do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub, w przypadku jego braku, do innych dokumentów planistycznych lub studiów zagospodarowania przestrzennego”. Na potrzeby Mapy Akustycznej opracowano warstwę terenów o ustalonych poziomach dopuszczalnych z uwzględnieniem zapisów w planie zagospodarowania przestrzennego. Dla terenów, dla których brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, wartości poziomów dopuszczalnych określono na podstawie zapisów w studium zagospodarowania przestrzennego oraz mapy faktycznego użytkowania terenu, zgodnie z danymi dostarczonymi przez Zamawiającego.